Lewiatan

Straszliwa bestia, krwiożerczy postrach marynarzy, zamieszkujący wody pomiędzy Pablares i Behobes. Pierwsze ślady jego istnienia pochodzą jeszcze z tysiącleci poprzedzających szczyt rozwoju elfich plemion i wybuch Wielkiej Wojny. Według odnalezionych kronik Lewiatan był stworzeniem pierwotnie lądowym, przypominającym nieco wyjątkowo wyrośniętą fuzję żółwia i krokodyla o języku zdolnym do miażdżenia swych ofiar. Nie pożerał, by przeżyć, traktując zabijanie jako osobliwą rozrywkę, z której czerpał niewyobrażalną radość. Zmęczone jego tyranią elfy przygotowały skomplikowaną pułapkę, a dzięki specjalnie wytworzonym artefaktom zdołały pozbawić go kończyn oraz oczu, by następnie uwięzić Lewiatana na dnie oceanu. Roanoke odżyło, a wszyscy jego mieszkańcy mogli odetchnąć z ulgą. Nigdy nie zapomniano jednak o jego potędze, a elfy, dzięki "pomocy" pojmanych podczas Wielkiej Wojny magów, uwolniły Lewiatana, obdarzając go wyjątkowymi zdolnościami, dzięki którym zapanował nad jednym z najważniejszych zbiorników wodnych Roanoke. Żywa broń zbuntowała się jednak przeciw swym wybawicielom, pamiętając krzywdy, jakich doświadczył tysiące lat wcześniej. Znów zaczął dopuszczać się bezcelowych mordów, doprowadzając do jednego z pierwszych porozumień pomiędzy elfami a magami. Pomimo licznych starań, bestia okazała się inteligentniejsza niż kiedykolwiek, nie dopuszczając do ponownego zniewolenia. Aż po dziś dzień krąży w oceanicznych odmętach, zatapiając statki, które wbrew ostrzeżeniom poruszają się zbyt szybko i zdecydowanie za głośno.