Lesne duchy

Tajemnicze stworzenia o nieznanej nikomu historii, choć pierwsze wzmianki o ich istnieniu pojawiają się już w elfickich kronikach, datujących na dwie dekady po Wielkiej Wojnie z magami. Duchy te, z początku nieufne i niewdające się w żadne interakcje z pozostałymi mieszkańcami kontynentu, pomogły jednak w odbudowie uszkodzonej flory i rozmnożeniu wymierającej fauny. Jak gdyby za jednym pstryknięciem palca stawiali lasy i oczyszczali wody, nie żądając niczego w zamian.

Żyjące obecnie duchy stały się jednak bardziej ludzkie i kontaktowe, ucząc się funkcjonowania w społeczeństwie. Mimo tego zgiełk miast wciąż niesamowicie je przeraża i niewiele osobników decyduje się na opuszczenie wsi, czy samodzielnie zakładanych, leśnych osad. 

Z natury zdają się łagodne i raczej płochliwe, choć, jak nieraz dawały odczuć, potrafią również manipulować i krzywdzić, sprowadzając nieurodzaje, a w skrajnych przypadkach nawet klęski żywiołowe, jeśli ktoś wystarczająco na to zasłuży.

 

Dzieli się je na:

1. Enty - męskie duchy zamieszkujące gęste lasy, którymi się opiekują i osobiście dbają, by nikt nie próbował zakłócić ich harmonii. Doglądają rosnących sadzonek i leczą połamane drzewa. Zdają się odczuwać więź emocjonalną ze swym miejscem zamieszkania, czując ból za każdym razem, gdy ktoś nieupoważniony zetnie, bądź zerwie leśne dobrodziejstwa. Przebywanie daleko od drzew grozi im śmiercią, dlatego podczas dłuższych podróży zabierają ze sobą woreczki wypełnione gałązkami, które mogą na pewien czas zaspokoić ich potrzebę bliskości z naturą.
2. Wróżki - tworzą społeczeństwa zdecydowanie matriarchalne, w których męski odsetek stanowi zaledwie 30%. Przedstawiciele tej rasy są zazwyczaj niżsi od przeciętnego człowieka oraz znacznie drobniejsi. Posiadają skrzydła o ażurowej powierzchni, których kolor nijak związany jest z wykonywanym zawodem, czy zdolnościami magicznymi. Wróżki, w przeciwieństwie do czarodziejów, nie potrafią dzięki magii wytworzyć nowych rzeczy, czy nałożyć pewnych efektów, a jedynie manipulują rzeczami już istniejącymi.
3. Rusałki - lęgną się z dusz zamordowanych młodo kobiet i mężczyzn, którzy nie dostali szansy na zamknięcie wszystkich swych ziemskich spraw. Po ponownych narodzinach rysy ich twarz łagodnieją, a skóra staje się bardziej promienna, jakby nieustannie pieszczona promieniami słońca. Wydają się delikatni i niewinni, by w rzeczywistości dybać na życie i zdrowie osób przypominających ich oprawców. Ich głównym czynnikiem napędowym jest pragnienie zemsty i uraz do świata, z którego tak szybko odeszli. Z drugiej strony uwielbiają jednak dobrą zabawę i często wymykają się z lasów, by zmarnować swój czas w pubie lub innym miejskim przyjęciu.
4. Nimfy - niektórzy uznają je za bóstwa niższego rzędu, którym regularnie budują ołtarzyki i składają dary w postaci świeżych owoców lub plonów, które niedawno zebrano z urodzajnych pól. Nimfy dbają bowiem o płodność i prawidłowy rozwój wszelkiej roślinności na przydzielonym im obszarze. Z powodu kultu jakim się otoczyły, nie są szczególnie lubiane wśród pozostałych leśnych duchów, które czują się zazdrosne, a nawet ograbione z ich własnych dokonań. 
5. Błędnice - złe duchy mylone często z rusałkami. Nie dbają o środowisko, w którym się znalazły, uprzykrzając życie pozostałym leśnym rasom, niszcząc drzewa, wyrywając kwiaty lub zadeptując grzyby. W stosunku do pozostałych stworzeń okazują się równie okrutne, a za swe ulubione zajęcie uznają zwodzenie ich w głąb matecznika i pozostawianie na pewną śmierć głodową. W przypadku, gdy ktoś zdoła przeżyć spotkanie z Błędnicą, mszczą się, nakładając na swe ofiary pewne piętno, przez które każdy roślinny posiłek, jaki spożyją, zgnije po włożeniu do ust. Mają jednak słabość do zagadek i wszelkich rozrywek, którymi można przekonać ich do zdjęcia klątwy.
6. Dziewonie - zamieszkują niedostępne puszcze i mateczniki, opiekując się leśną fauną. Potrafią komunikować się ze zwierzętami, których los jest dla nich szczególnie ważny. Dlatego właśnie chronią swych dzikich współbraci oraz pasące się niedaleko stworzenia przed krzywdą, w tym również śmiercią z rąk kłusowników i rzeźników. Są wyjątkowo przyjaźnie nastawione do ras ze zwierzęcym pierwiastkiem, jednocześnie potępiając mieszkańców Pablares za krzywdy, jakie wyrządzili swym ziemią i żyjącym tam stworzeniom.
7. Chochliki - małe, bowiem wielkości ludzkiej dłoni, ponoć długo żyjące stworzonka, ale nader złośliwe. Wyglądają jak wróżki, wyróżniają się jednak czułkami (wyczuwającymi najbliższe nadchodzące zmiany pogodowe) oraz długimi ogonkami, których końcówka zwykle jest w kształcie strzałki lub pika. Są znane z podkradania przeróżnych przedmiotów, posiadają niezwykłą cechę podobną do mrówek, dzięki której potrafią podnieść rzeczy cięższe od nich samych. Zdolności magicznych za bardzo nie mają, znają drobne sztuczki związane z iluzją, pomagające im w psotach i kradzieży. Wbrew pozorom trudno spotkać chochlika, istoty te często się ukrywają, a niektóre nawet chowają ogony i czułki pod ubiorem, by udawać wróżki.