Żyjące w lasach demony, przez wielu uważane za owoc związku szatana z ludźmi, na co wskazywałyby kozie rogi i nogi, a także osobliwe tradycje, które nie zaliczają się do szczególnie bezpiecznych, czy przyjaznych. Od wieków kultywują bowiem obyczaje plemienne, opierające się na próbach przetrwania, podczas których młodych satyrów poddaje się licznym, często skrajnym próbom, mającym udowodnić ich siłę i godność do pełnienia służby. Żyją w zamkniętych kręgach, przykładając ogromną wagę do czystości krwi. Osobniki, które zhańbiły się stosunkami seksualnymi, czy związkiem z jakąkolwiek inną rasą, zostają naznaczone i wyrzucone z wspólnoty, posiadając jednak przywilej do nazywania się satyrem i komunikowania z rodziną. W skrajnych sytuacjach, gdy dopuszczono się morderstwa innego satyra, czy poczęcia półkrwi potomstwa, oskarżonemu łamie się rogi i dolne kończyny, a następnie porzuca w lesie, nie dbając o dalsze losy.
Pomijając konserwatywne i barbarzyńskie poglądy, Satyrowie są rasą skłonną do zabaw i przychylną sztuce, szczególnie gdy mowa o teatrze bądź muzyce. Nie przepadają jednak za ciężką pracą, której unikają jak ognia, preferując spokojne stanie na uboczu i zadowolenie się efektem końcowym.
Odkryto na razie tylko jeden gatunek satyrów i nie zapowiada się, by w najbliższej przyszłości wykształcił się jakikolwiek inny. Satyrowie żyją jednak w mniejszych klanach, które otwarcie ze sobą rywalizują lub nawiązują sojusze, traktując się wzajemnie, jak przedstawicieli odmiennych ras.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz